puszczy niczym czarne larwy. Za to po trzydziestu latach, gdy wracano na pozostawioną odłogiem ziemię, była ona nie tylko zarośnięta, ale też świeża, płodna, gotowa obdarzyć ludzi wielkimi plonami.<br>Na zachodzie, w okolicach Kręgu, osadnictwo znów się zagęszczało. Na utrzymanie wojska stacjonującego w Pierścieniu musiało pracować wiele służebnych wsi. W pobliżu Pierścienia Mchu zamieszkało też wiele rodzin z Miasta Os, sprowadzając tu swych poddanych i niewolników.<br>Zwykle stacjonowało tam trzystu gwardzistów i dwa razy tyle najemnego wojska, werbowanego głównie z pogranicznych ziem. Do tego dochodziła poborowa dymowa piechota &lt;orig&gt;bana&lt;/&gt;, rekrutująca się z chłopów. Razem dawało to dwa tysiące wyszkolonych i uzbrojonych