kraj, obcy ludzie. Kiedyś byłem taki głodny, że zacząłem jeść makuch. I robota ponad siły. A jednak wytrwaliśmy. O, to szkoła życia. Wyobrażasz sobie mnie, jaśniepanka, syna zamożnego restauratora? Jakie pojęcie mógłbym mieć o świecie?<br>- Nędza jest nędzą. I niczym więcej.<br>- Nauczyłem się cenić chleb. To mi wystarczy.<br>- Widzisz, ja pochodzę z ubogiej rodziny i tę naukę wyniosłam z domu. Wcale nie potrzebowałam jej powtarzać. Zresztą przestrzegam cię przed wyciąganiem zbożnych nauk z krzywdy i poniżenia. Zapewniam cię, że ciekawość życia można zaspokoić na sto innych sposobów.<br>- Ale pomyśl, Zosiu, że mógłbym cię nie spotkać! Moglibyśmy, wyobraź sobie...<br>- A to kto