kazała się zbadać, zgodziłam się pójść do lekarza pod warunkiem, że pójdzie razem ze mną. Zgodził się skwapliwie i jeszcze tego samego popołudnia poszliśmy do rejonowej przychodni, odczekaliśmy kilkadziesiąt minut i razem weszliśmy do gabinetu. Lekarz podniósł się spoza biurka. Rękoma opierał się ciężko o blat i na jego pięknej, pociągłej twarzy malował się wysiłek. Spojrzałam szybko w dół; tak, nie pomyliłam się, nogi miał bezwładne. Zdjęłam bluzkę, a potem na życzenie lekarza i koszulę. Opukiwał moje serce, osłuchiwał mnie dokładnie, od czasu do czasu rzucając na moją twarz wnikliwe spojrzenia. Czułam, jak jego oczy przesuwają się po moich ramionach w