tylko unieść <br>się w powietrze, a już można poszybować wzorem <br>ptaków aż pod samo niebo.<br><br>Tymczasem jednak przypuszczenia moje zawiodły mnie zupełnie.<br><br>Gdy idąc w ślad pana Kleksa nabrałem w płuca pewną <br>ilość powietrza i poczułem wewnątrz niezwykłą <br>lekkość, zrozumiałem, że już gotów jestem <br>do lotu. Wydąłem więc policzki i począłem natychmiast <br>unosić się w górę. Ujrzałem przed sobą Akademię <br>pana Kleksa, która oddalała się ode mnie z wielką <br>szybkością, park malał i jakby uciekał w dół, <br>koledzy poczęli gwałtownie się zmniejszać. Gdy tak <br>zupełnie pomimo woli wznosiłem się coraz wyżej, ogarnęło <br>mnie uczucie lęku i postanowiłem jak najprędzej lądować, <br>okazało