jedynej książce, jakiej doczekał się za życia, w tomie studiów Próby przekrojów, wydanej w r. 1936 z okazji trzydziestolecia jego działalności krytycznej. Nie była to działalność ilościowo obfita, ale znacząca, zwłaszcza w centralnym punkcie zainteresowań Ortwina, jakim stała się dla niego twórczość Wyspiańskiego. Poglądy krytyka na dramat rozwinęły się wyraźnie pod wrażeniem jednej z najbardziej urzekających książek pokolenia młodopolskiego, jaką były Narodziny tragedii Fryderyka Nietzschego. Dla Ortwina dramat i scena były czymś o wiele więcej niż tylko literaturą i teatrem, były wielkim misterium życia, wzniosłym mitem, w którym przeglądała się historia, przeszłość i przyszłość. Otóż teatr Wyspiańskiego stał się właśnie dla niego