poddany" własnemu obrazowi, odbitemu oczami wielbicieli? Czemu więc - miast rozkoszować się swoim wizerunkiem - odczuwa lęk i potrzebę ucieczki?<br>Ja uprawiam jedną jedyną politykę: własną - [woła]. - Jestem osobnym państwem. Teraz, być może, kiedy oni podchodzą do mnie z wyciągniętymi ramionami, nadeszła chwila walki. To jest atak z ich strony - to próba podboju - i ja muszę się bronić!&lt;/&gt; (Dz II 43) Spragniony sukcesu, zapomniał, że stosunek pisarza i czytelnika jest - podobnie jak wszelkie relacje międzyludzkie - stosunkiem walki.<br>Początkowo żądał uznania we własnej odrębności: był zatem napastnikiem i, jak zwykle napastnicy, czuł się w swoim prawie. Kiedy jednak uznanie osiągnął, poczuł się osaczony... i