maksymalizacji długookresowego tempa ekspansji spółki. Ich wspólną cechą jest to, że - w odróżnieniu od teorii behawioralnej - nie odrzucają tradycyjnej koncepcji maksymalizacji (optymalizacji), a zazwyczaj także innych, wypracowanych przez teorię tradycyjną narzędzi analizy (np. wielkości krańcowych). Różnica w stosunku do teorii tradycyjnej polega głównie na tym, że w koncepcjach tych maksymalizacji podlega nie zysk, lecz inny cel przedsiębiorstwa.<br>W ramach omawianych tu teorii sformułowano wiele modeli. Łączy je m.in. to, że zakładają istnienie poważnych rozbieżności interesów między zawodowymi kierownikami wielu dużych spółek a ich udziałowcami. Są też między nimi różnice. Spośród tego typu modeli omawiamy krótko tylko kilka najbardziej charakterystycznych i