oto jeszcze jedna towarzyszka niedoli. Też z Warszawy. Myślę, że najpierw zjemy kolację, bo ziemniaki ostygną, a potem poznamy się wszyscy lepiej.<br> Zaszurały krzesła. Pani Reidernowa umieściła Irenkę obok siebie. Okazało się jednak, że dziecko ledwie sięga główką do stołu. Zrobiło się trochę zamieszania, wszyscy poczęli się zastanawiać, co by podłożyć na krześle. Starszy pan, zwany panem Olesiem, przydźwigał rocznik oprawnego w płótno Jeźdźca i Hodowcy, potęgę chyba sprzed pierwszej wojny. Umieszczona na nim mała patrzyła teraz ku obecnym prawie z góry. Na zasłanym obrusem stole parowały salaterki pełne ziemniaków polanych tłuszczem ze skwarkami.<br> - Zsiadłe mleko czy zacierka? - spytała uprzejmie Reidernowa