wojny. Potem oczywiście ja wyciągnęłam rękę do zgody, płaszcząc się i żałując za grzechy. Niestety, potem była kolejna awantura, po której już się do siebie nie odzywamy. A wszystko przez to, że chodzimy razem do jednej szkoły. Ja pożyczyłam jej wszystkie moje notatki i książkę, a ona miała mi pożyczyć podręcznik, ale zaczęła kręcić i było jasne, że nic z tego nie będzie. Przykre, że wszyscy wokół nie pamiętają o mojej dobroci i potrafią mi wypominać chwile zdenerwowania, do których przecież każdy ma czasem prawo. Czuję się czysta, bo widzę swoją winę i mówię o tym. Ale nie wiem, jak przywrócić