Smukłe pnie, jakby ogromne wskazówki<br>słonecznego zegara, rzucały cień na szyby gabinetu: już czas!<br> Ścięto więc topole, aby uratować zachwiane i na długoletnim<br>nawyku oparte poczucie rzeczywistości filozofa. Ta<br>egzekucja przyrody zgodna była z orzeczeniem rady miasta<br>i z wolą Kanta, jako że "człowiek rozmawia z przyrodą jak<br>sędzia z podsądnym". Była w tym wyroku potrzeba uratowania<br>całego systemu, który chciał, żeby kula stoczona<br>przez Galileusza biegła po równi pochyłej z tą szybkością,<br>jaką jej Galileusz wyznaczył. Była w tym geście słabość<br>podobna do tej, która perskiemu despocie kazała chłostać<br>morze po przegranej bitwie.<br> Zagłębiony w fotelu mógł znów patrzeć na