człowiecze!<br>Ma łeb dzielny - wieczorem, kto go miewał - w zarań -<br>Tak, jak ja - com nie szczędził mym zadumom<br> starań...<br>Wiem, co wiem! - W kniejach leśnych, w przepaściach paprotnych<br>Mieszka Czmur - wpośród czarów dzikich<br>i samotnych -<br>I nic - tylko pilnuje zaklętego ziela,<br>Które nieśmiertelności - gdy je zjesz - udziela.<br>Nie dopuszcza nikogo - podstępny i silny,<br>A pięść ma tak skuteczną, jak ten głaz mogilny!...''<br><br>Do pierwszego Macieja drugi Maciej prawi:<br>"Mam i ja - pięść, co z wrogiem niedługo się bawi...<br>Pódźwa z Czmurem się zmierzyć! Ty - w ślad, ja - na czele.<br>Przymarnimy go nieco - i odbierzem ziele.'' -<br><br>I poszli. - A szli w poprzek