po kolacji postawię ci kabałę.<br>Podszedłem do okna. Od strony lasu przy Grabowej nadciągał zmierzch. Słońce chowało się właśnie za niskie budynki Fabryki Jedwabniczej, było dość ciepło, choć od stawów powoli zbliżał się chłód wieczoru.<br>Poznałem go w okolicznościach dość niecodziennych, ale - jak potem się okazało - dla Sławka typowych. W podstawówce - piąta, może szósta klasa, bo byłem na tyle duży, że dobrze to pamiętam - byłem na urodzinach starszego ode mnie o kilka lat syna gospodarzy naszego domu w Milanówku. Mirek sprosił przede wszystkim swoich licealnych kolegów i wymalowane - piękne, jak mi się wydawało! - koleżanki. Fantastyczne kociaki, jak mówiono, gdy nikt nie