jeszcze parę kroków. I wtedy włochaty jakby sobie coś skojarzył. Znowu zatrzymał się jak wryty. Tym razem jego szeroko otwarte oczy pełne były niedowierzania.<br>"Ty jesteś Kamyk!??"<br>"Owszem."<br>Kudłaty wyglądał, jakby się dusił.<br>"Jeździec smoka!??"<br>"Czasami" - potwierdziłem ostrożnie. <br>Wyraźny dotąd przekaz kudłatego rozpłynął się w mieszaninie zaskoczenia, zdumienia i podziwu podszytego jednakże nieznacznym uczuciem rozczarowania. Szybko jednak doszedł do siebie.<br>"Wszyscy tu na ciebie czekamy. Miałeś dołączyć do grupy z początkiem lata. Są tu wszystkie połówki z ostatnich trzech naborów. Tylko ciebie brakowało."<br>W ten sposób dowiedziałem się, że szczęśliwie ominęła mnie wątpliwa przyjemność ślęczenia nad książkami w gorące letnie miesiące