świętej pamięci, młodo umarł, kto wie, co może być jutro. Lepiej zawsze z Bogiem, kochana pani.<br>- Taki on był zawsze inny. Trzy lata miał, bywało, w sukieneczce jeszcze chodził, przybiegał, bywało, do mnie, rączki kładł na kolana i pytał: "A po co człowiek żyje? A gdzie się słońce w nocy podziewa? A dlaczego Pan Jezus odszedł od ludzi?" Serce to u niego ze szczerego złota, charakter jak u dorosłego. Tymi swoimi oczami popatrzy, bywało, to aż dziwnie i obojętnie robiło się człowiekowi, choć lata swoje już ma i niejedno widział.<br>- Chłopiec jak chłopiec - powiedziała Burbowa. - I pani kochana za uszy go