aluzją do faktów rzeczywistych - nie może nią być właśnie dlatego, że przedstawiony jest tak otwarcie i wprost, bez aluzyjnej pośredniości czy kostiumu alegorii. Czytelnik jest intuicyjnie pewien, że Christa Wolf - jako kobieta, jako matka, jako osoba o minimalnej dozie ludzkiej przyzwoitości - po prostu nie ośmieliłaby się zapuszczać w tego rodzaju pogodne fantazjowanie na temat pigułek zmieniających ("bez ryzyka i bez skutków ubocznych") płeć, gdyby miała choć odrobinę pojęcia o tym, jak bladym cieniem rzeczywistych osiągnięć w tym zakresie jest produkt jej wyobraźni. Powraca jednak wciąż to samo pytanie: jakim cudem pisarka mogła tak zupełnie nic nie wiedzieć? Nawet w państwie policyjnym