zaczątki <page nr=153> uwidoczniły się już we wczesnym kambrze, kiedy szkarłupnie bytowały jeszcze w środowiskach odległych od raf. Dlatego o ich pochodzeniu będzie mowa dopiero w następnym rozdziale. Workowate ciało pierwszych pięciopromiennych szkarłupni z wczesnego kambru (Camptostroma z grupy Edrioasteroidea) biernie spoczywało na dnie. Czułki rozmieszczone były parami wzdłuż pięciu bruzd, którymi pokarm docierał do otworu gębowego (ryc. 6.14). Palczasto uniesione końce rozgałęzionych bruzd pokarmowych (brachiolae) i zwężenie nasady ciała wyznacza początek szkarłupni łodygowych (Lepidocystis). Wkrótce potem wydłużeniu podległy zarówno palczaste wypustki z czułkami, jak i łodyga (ryc. 6.15). Powstanie liliowców we wczesnym ordowiku związane było z wielokrotnym rozgałęzieniem wciąż cienkich