ten zrozumiał,<br>Że trzeba płynąć właśnie tak,<br>Ażeby dzień zielony szumiał<br>I niknął cień - i leciał ptak.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ZIEMIA OJCZYSTA&lt;/&gt;<br>Anim ja wyrósł kłosem z czarnej roli,<br>Anim ja w ciebie korzenie zapuszczał<br>Na kształt zielonej przydrożnej topoli<br>Czy chłopskiej wierzby, czy bujnego kuszcza.<br><br>Ale czerpałem z piersi twej głębokiej<br>Ten pokarm, którym każdy rym się złoci,<br>I piłem twoje życiodajne soki,<br>Ziemio ojczysta, szafarko dobroci.<br><br>Oto po tobie śpiewający chodzę<br>Miejską ulicą, albo ścieżką polną,<br>Górą, doliną, i na każdej drodze<br>Wiem, że mi ciebie opuścić nie wolno,<br><br>Bo choć koroną dumną i wyniosłą,<br>Jak dąb, nie sięgam aż po blask