nie widzieli...&lt;/&gt;<br>Zwiedził cały świat, relacjonując przebieg dwunastu olimpiad. W Melbourne współczuł Januszowi Sidle, ale dzielił radość z Elżbietą Krzesińską. W Wiecznym Mieście ściskał kciuki za Zdzisława Krzyszkowiaka, Józef Szmidt też nie dał szans konkurentom. Blisko ringu w tokijskim &lt;name type="place"&gt;Korakuen&lt;/&gt; urzekł go heroizm Mariana Kasprzyka, gdy ten ze złamaną ręką pokonywał &lt;name type="person"&gt;Richardasa Tamulisa&lt;/&gt;. Wyjazd do &lt;name type="place"&gt;Mexico&lt;/&gt; City stanowił niepowtarzalną okazję, aby krzyknąć, że to Jerzy Pawłowski zwycięsko trafił Marka Rakitę, a nie odwrotnie. W &lt;name type="place"&gt;Sapporo&lt;/&gt; wraz z Wojciechem Fortuną skoczył na odległość 111 metrów. Kilka miesięcy później na monachijskiej planszy floretu miał powody do prywatnej satysfakcji, bo podwójnie triumfował &lt;name type="person"&gt;Witold Woyda