doznałeś i które cię przewyższa do tego stopnia, że oddajesz się jak ślepy długim badaniom tej rzeczy tak zwykłej, jaką jest biała ściana, która zrodziła w tobie to wzruszenie - to po długich chwilach, podczas gdy ta ściana zdaje ci się rzeczą tak banalną, ale którą upierasz się dalej badać z pokorą poprzez pracę ścisłą - nagle gdy już ta długa praca zdaje ci się bezużyteczna, gdy dochodzisz do granic swoich sił, widzisz, że w dziele twoim zaczyna żyć twoje pierwsze wzruszenie. Wróciło nieoczekiwanie małymi drzwiczkami - jak nagroda. Nie da się ono posiąść przez gwałt i pychę. Twoje ręce chwycą wówczas tylko pustkę