wykonywały rozkazów polskiego króla), nieprzybycie w porę na pole bitwy oddziałów litewskich, wreszcie zbytnia wiara Jana III Sobieskiego w siłę uderzeniową husarii, której atak załamał się na świetnie zamaskowanych rowach fortyfikacyjnych przeciwnika. Jednym z powodów klęski była także zdrada chorągwi tatarskich, które król polski dość nieopatrznie zabrał ze sobą na pole bitwy. W jej decydującym momencie uderzyły one bowiem od tyłu na wojska sprzymierzone. Z rąk "własnych" Tatarów poległ też Sobieski.<br>Wieść o poniesionej 12 września 1683 roku klęsce dopiero po dwóch tygodniach dotarła do kraju, który ogarnęła kompletna panika.<br>Zamiast zorganizować systematyczną obronę państwa, szlachta zaczęła masowo uciekać na Litwę oraz