jednostce samodzielny wybór etyczny: musiał zrezygnować z oparcia w jakimkolwiek instytucjonalnym autorytecie (w postaci wodza, narodu, Kościoła), który rozgrzeszyłby go łatwo z jego milczącej zgody na podłość. Dobrowolnie zrezygnował ze spokoju i bezpieczeństwa (któż by go potępił, gdyby nie podejmował w owych latach działalności publicznej i dalej uprawiał swoje teologiczne poletko) na rzecz tragicznej wolności i heroicznej odpowiedzialności: dwu podstawowych założeń swojej etyki.<br><br>5.<br> Prawda, wtedy, w latach trzydziestych, etyka ta korzysta jeszcze z autorytetu transcendencji Boskiej i wyraża się w próbach "naprawienia" od wewnątrz instytucji Kościoła (czego przejawem była jeszcze działalność utopijnego "bractwa" z Finkenwalde). Ale w ostatnim okresie życia