wiązaniem pojedynczym (w tej nomenklaturze wiązanie jonu <gap> jest połówkowe!) - tu z oczywistych powodów mówi się o wiązaniu typu <gap>. Jon <gap> jest także trwały, ale jego wiązanie słabnie w porównaniu z cząsteczką wodoru - elektron na orbitalu <gap> znosi efekt wiążący jednego z elektronów z orbitalu 1. Znów mamy więc do czynienia z wiązaniem połówkowym <gap>. Natomiast w przypadku He2 nie otrzymujemy związanej cząsteczki. Przesunięcie poziomu <gap> ponad poziom atomowy 1s jest, jak wiemy, większe niż przesunięcie poziomu 1 w przeciwną stronę, zatem do utworzenia cząsteczki <gap> byłby potrzebny pewien wkład energii. Oznacza to, że dwa izolowane atomy helu mają niższą energię niż hipotetyczna cząsteczka <gap> i dlatego cząsteczki