to chociaż kawałek cukru...<br><br>Wieczorem, kiedy leżałem już w łóżku, Kazia uchyliła drzwi. Ale tym razem nie weszła do pokoju, tylko rzuciła od progu:<br><br>- Zgaś świecę, żeby nie było pożaru. Dobranoc.<br><br>- Nie zgasze, niech pani sama zgasi...<br><br>- Figa z makiem! Dobranoc... - powiedziała i szybko zbiegła po schodach.<br><br>W piątek po południu, kiedy chłopcy jedli podwieczorek, wymknęliśmy się z Kazią na spacer.<br><br>Szliśmy drogą pomiędzy pokracznymi karłowatymi wierzbami trzymając się za ręce. Czerwona tarcza zachodzącego słońca wisiała jeszcze nad lasem. Kazia mrużyła oczy, zasłaniała się ręką przed natarczywością promieni. Po obu stronach drogi rozpościerały się łąki. Skoszona trawa leżała jeszcze nierównymi pasmami