terminu. Na razie naukowcy mają kłopot z odpowiednim pokierowaniem rozwojem już wszczepionych zawiązków. Najlepiej udają im się zęby trzonowe. <br>Trudno jednak, by rosły na miejscu kła czy siekacza. Poza tym, chociaż większość dorosłych pacjentów profesora zdążyła już zapomnieć o bólu związanym z wyrzynaniem się zębów, mogłaby nie chcieć przeżywać go ponownie. Choć więc wszczepianie zawiązków jest najzdrowszym rozwiązaniem, znaleziono też inne - hodowanie gotowych zębów in vitro, czyli w szalce laboratoryjnej, a potem przeszczep.<br> Paul Sharpe optymistycznie widzi przyszłość. Uważa, że w dwa lata uda mu się udoskonalić technikę na tyle, że pacjent, który przyjdzie do niego na pobranie komórek macierzystych, po