na cierpienie kiedy zgaśnie owo światło. Nie. Nie przeminie. Nigdy. Nie przeminie?<br>Co się stało z pierwszą, największą miłością jej dziewczęcych lat? Teraz nie umiała wskrzesić w siebie zamilkłych doznań, tamto zachwycenie rozwiało się jak dym. Jakby nigdy nie istniało to jej zaprzeszłe, największe uczucie. Jedyne. Teraz nawet nie garść popiołu. Tylko cień politowania dla tamtej dziewczyny, dla tamtej Bogny.<br>Wyrwała się wówczas ze swojej klauzury w domu ciotki Karoliny w dorosłość i pierwszego mężczyznę, który okazał jej zainteresowanie wyposażyła we wszystkie zalety, chyba wszystkich książkowych bohaterów i zaraz w dowód uznania dla nadzwyczajnego człowieka, podarowała mu siebie. Wieczne odpoczywanie dla