tym, jak...<br>- Nie chciałam. Wiesz dlaczego? Na pewno wiesz...<br>- Że się zgodziłem i przyniosłem pieniądze na to... na tę... zbrodnię?<br>- Wybaczyłam ci. Ale nie mogłam być z tobą. Rozumiesz mnie, prawda?<br>Wypiłem wino i popatrzyłem przez okno. Drzewa pochylały się, jakby w jakimś tajemniczym geście, który wydał mi się zarazem porozumiewawczy i ironiczny, wymierzony we mnie. Siedziałem w środku Prowansji z kobietą, która mogła być matką mojego dziecka i która zmusiła mnie, bym przyczynił się do tego, żeby to dziecko umarło. Wszyscy byli przeciw mnie i dziecku. Pomyślałem, że gdyby to dziecko żyło to i tak musiałbym rozstać się z Magdą