w gardle Ciri. Ręce jej dygotały, gdy sięgała po miecz.<br>- Morderca - powiedziała, dziwiąc się obcości swego głosu. Obcości warg, które nagle zrobiły się potwornie suche.<br>- Morderca! Kanalia!<br>Bonhart obserwował ją ciekawie, przekrzywiając lekko głowę.<br>- Będziemy umierać? - spytał. <br>Ciri szła ku niemu, otaczając go półkolem. Miecz w uniesionych i wyprostowanych rękach poruszał się, mylił, zwodził.<br>Łowca nagród zaśmiał się gromko.<br>- Umierać! - powtórzył. - Szczurzyca chce umierać!<br> Obracał się powoli, stojąc w miejscu, nie dając się zwabić w pułapkę półkola. Ale Ciri było wszystko jedno. Gotowała się z wściekłości i nienawiści, dygotała z żądzy mordu. Chciała dopaść tego strasznego starca, poczuć, jak klinga wcina