niepamięć owe pół kilograma zmarnowanej podwawelskiej i zaczął okazywać mu współczucie.<br>- Sraczka to jest przejebana sprawa! - mówił z powagą i głębokim przekonaniem.- Człowiek ani na krok nie może się ruszyć. a jak go dopadnie w mieście... a już najgorzej w autobusie i kierowca nie chce się zatrzymać... Trza robić w pory, i już! Sierżant słuchał jego wywodu i cały czas przytakiwał. Cieszył się, że znalazł bratnią, rozumiejącą go duszę. Kiedy mu się przyglądałem, wydawało mi się, że już go kiedyś widziałem, chyba nawet niedawno! Nie mogłem sobie przypomnieć gdzie, gdyż w wojsku przeszła mi przed oczyma cała masa ludzi. Postanowiłem zapytać