słał ofiary do Miasta Os. Gdyby tego nie zrobił, straciłby władztwo w ciągu dwóch miesięcy. Tak było zawsze od czasów wielkiej wojny. Możni Dabory mogli walczyć ze sobą o władzę, mogli występować jedni przeciw drugim. Armia Gniazda nie wspierała nigdy żadnego z nich, ale od każdego zwycięzcy żądała hołdu i posłuszeństwa. Kilku ośmieliło się zbuntować: Hapor Wielki, Mon Ijasz, Grau Kovakann. Mówią o nich pieśni powtarzane przez Szepczących, śpiewane przy ogniskach przez drwali i rolników. Pierwszy zginął na krzyżu. Drugiego nadziano na pal. Trzeciego złożono w ofierze Zewnętrznemu Kręgowi. Uprzednio wyłupiono im oczy, wyrwano języki, poobcinano palce u rąk i nóg