zdumieniem dostrzeże jej nieprzemijający sens zbawczy, bogatszy niż są to w stanie wyrazić ułomne ludzkie słowa i pojęcia. Kenoza Chrystusa wyznacza najbardziej właściwy sposób istnienia dla wspólnoty wierzących, którą jest Kościół. Nie jest wydarzeniem, które dotyczy jedynie samego Chrystusa. Obierając taką drogę ocalenia ludzkości, Bóg na wieki wytyczył Kościołowi sposób postępowania. Jest to przede wszystkim droga bezinteresownej służby, dobrowolnie przyjętej słabości oraz rezygnacji z doczesnego sukcesu. W kenozie Chrystusa zawarty jest nieprzemijający imperatyw, skłaniający do wyrzeczenia się tego wszystkiego, co pomniejsza wiarygodność i prawdziwą tożsamość Kościoła, co stoi na przeszkodzie realizacji jego posłannictwa w świecie. Chrystus pierwszy odważył się na ogołocenie