rękę, która trzymała za klamkę. Ale w chwili następnej zamknęły się przed samym moim nosem i gdy wybiegłem na schody, nikogo już nie było. Może to wszystko mi się przywidziało. Od paru dni mam wciąż nieprzyjemności i przytrafiają mi się same dziwne wypadki. Chodzę z rewolwerem i niebawem wskutek zdenerwowania postrzelę jakiegoś niewinnego człowieka, który nieopatrznie mi się nawinie pod rękę...<br>- Zastrzelisz?... - zapytała Rebeka z ciekawością. - Wczoraj o mały włos nie zacząłem strzelać przez okno - rzekł chirurg i znowu cień jego przesunął się przez pokój. - Ni stąd, ni zowąd przywidziało mi się, że ktoś tam chodzi. Było to zupełnie głupie i