chciałoby zostać kanclerzem. Dlatego wzajemnie proponowali siebie na prezydenta, co zaczynało być komiczne. Negocjacje trwały od miesięcy, ale ostateczna rozgrywka rozpoczęła się we wtorek w &lt;name type="place"&gt;Berlinie&lt;/&gt;. Jeszcze w środę wieczorem niemal pewnym kandydatem wydawał się Wolfgang &lt;gap&gt;. Jego kandydatura nie spodobała się jednak &lt;name type="org"&gt;FDP&lt;/&gt;. Jej przywódca &lt;name type="person"&gt;Guido Westerwelle&lt;/&gt; przekonywał, że &lt;name type="place"&gt;Niemcy&lt;/&gt; potrzebują kogoś nowego.<br>Prezydent w &lt;name type="place"&gt;Niemczech&lt;/&gt; pełni funkcję czysto reprezentacyjną. Wybierany jest na pięcioletnią kadencję. To, że &lt;name type="person"&gt;Köhler&lt;/&gt; zastąpiłby &lt;name type="person"&gt;Raua&lt;/&gt; - niegdyś premiera &lt;name type="place"&gt;Nadrenii Północnej-Westfalii&lt;/&gt; - nie miałoby żadnego wpływu na funkcjonowanie rządu. Dla opozycji wybór jej kandydata miałby jednak znaczenie symboliczne. Już dziś mówi się, że byłby to cios dla kanclerza