że występującej nie w dwu, lecz w trzech odmianach. Antycząstkom należy w tym schemacie przypisać antykolory: antyczerwony c, antyzielony z i antyniebieski n. Występujące w barionie trzy kwarki s muszą różnić się właśnie kolorem.<br>Przypisanie kwarkom nowej własności nazwanej kolorem było wygodną i owocną hipotezą, ale tylko hipotezą, wymagającą doświadczalnego potwierdzenia. Nie mogły go dostarczyć eksperymenty dotyczące rozpraszania elektronów z uwagi na to, że oddziałując tylko elektromagnetycznie, nie "widzą" one koloru kwarków. Informacje eksperymentalne o występowaniu trzech kolorów kwarków można było uzyskać dopiero w zderzeniach elektronu z pozytonem przy tak dużych energiach, że pełna energia uwolniona przy ich anihilacji może się