łatwego pocieszenia nie poprzestaje na ciemnej stronie istnienia. Ciągle naraz są tu obecne "zachwyt i rozpacz". Ratunkiem w tej poezji okazuje się prywatny rozum, a jego sposobem wypowiedzenia ironia.<br> Charakterystyczną cechą polskiej poezji codzienności - a jest to też przecież poezja filozoficzna - jest poczucie humoru i towarzyszące mu stałe napięcie między powagą wypowiadanych uogólnień a śmiesznością przypadków życia, śmiesznością paradoksów czy po prostu zaskakujących zderzeń wewnątrz samego języka. Mimo tak wielkiej różnicy w poetyce cechuje to zarówno poezję Białoszewskiego, Szymborskiej, jak i Świrszczyńskiej. Ona przecież zaczęła od groteski i śmiech zawsze wydawał się jej podstawową zasadą organizacji świata. Jej późne wiersze odznaczają