wróżba i wiec, głos bogów i głos ludu były ze sobą ściśle związane.<br>I nic dziwnego: zgodne świadectwo źródeł wskazuje, że zasięgano wyroczni w sprawach wojny i pokoju, które należały przecież do kompetencji wiecu. Dotyczyło to zresztą wszelkich politycznych decyzji. &lt;q&gt;"Król - pisał Helmold o Rugianach - cieszy się u nich mniejszym poważaniem niż kapłan. On bowiem [kapłan] bada wyrocznie i wyniki losów. On sam zależy od skinienia losów, król zaś i lud zależą od jego skinienia"&lt;/&gt; (Ille ad nutum sortium, porro rex et populus ad illius nutum pendent 51. Słowa te wielokrotnie cytowano na dowód rzekomo teokratycznej formy północnopołabskich ustrojów plemiennych lub