obrazu autorki wymienionych tu zbiorków, ale był czymś nad wyraz <br>rzeczywistym, prawdziwym jak cierpienie Hioba i przejmującym jak stronice Biblii, <br>na których zostały zapisane tamte graniczne doświadczenia. Wystarczy sięgnąć <br>po którykolwiek z listów poetki do Tymona Terleckiego, znanych przecież od wielu <br>już lat, by się o tym przekonać. "Zaraz Panu powiem - pisała 9 maja 1945 roku <br>- dlaczego tak dawno nie daję znaku życia. Ponieważ nie żyję, ale choruję w <br>okropny sposób. Przeszłam kilka operacji, ostatnio zabrano się do mnie lecząc <br>mnie ohydnymi, znienawidzonymi przeze mnie ładunkami radu w Manchesterze. Odpokutowałam <br>ten ťzabiegŤ (który był niby jednak konieczny) katastrofą nie do wiary