potępiać taniec, skoro sam był sparaliżowany, programowe unikanie kobiet nie <page nr=212> mogło być też modne w epoce, w której stalinizm surowo zabraniał aborcji. Równocześnie jednak właściwy mu był daleko posunięty purytanizm, widoczny zarówno na ekranie, jak i w ówczesnych powieściach. Ich bohater, jeśli zdradzał żonę, okazywał się na końcu filmu (lub powieści) przeważnie dobrze zakonspirowanym wrogiem ludu, najczęściej trockistą. Publikowania aktów surowo zakazywano. Przynajmniej w teorii pozostały w mocy wysokie wymagania moralne stawiane członkom partii. Nie darmo już Julian Brun (Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek, 1926) porównywał ją do "zakonu świeckiego o surowej regule". Dostać się do tego "surowego bractwa" jest bardzo trudno