i kontrastów, zarówno w sferze znaczeniowej, jak i stylistycznej. Tezę tę uzupełniają wirtuozowskie analizy ironii, którą Barańczak gotów jest uznać za "programową metodę poetycką" Herberta. Różne &lt;page nr=96&gt; typy ironii to - wedle Barańczaka - różne typy dystansu poety wobec tematów, czytelników, a także wobec samego siebie. Dystans ten - często nie zauważany przez krytykę - powoduje, iż wiele poetyckich formuł Herberta jest jakby wziętych w nawias. Są one pokazaniem racji, napięć i konfliktów, a nie jednoznacznymi formułami.<br> Jeśli celem tych trzech rozdziałów analitycznych było pokazanie semantycznych konfliktów, a zarazem dynamiki środków poetyckich w wierszach Herberta, to w ostatnim rozdziale książki Barańczak pokazuje, co w tej poezji