rodziców w rodzinie) pozwoliło postmodernistycznym ideologom na nazywanie siebie liberałami. Co gorsza, klasyczny liberalizm nie wypracował szczepionki, nie potrafił odrzucić owego nieoczekiwanego sprzymierzeńca w rodzaju całych hord lewicowych intelektualistów rozczarowanych do realnego marksizmu w wydaniu sowieckim czy chińskim. Rawls czy Gray są dzisiaj bliscy uznania Rorty'ego za liberała i sami powoli przesuwają się na pozycje akceptujące rewizjonistyczny, czy też postmodernistyczny liberalizm. Wobec tego - z pełną świadomością i z poczuciem niedokonywania poważniejszego nadużycia - stosuję na określenie tej nowej i dominującej dzisiaj formacji termin liberalizm postmodernistyczny.<br><br>&lt;tit&gt; Modlitwą i pracą&lt;/&gt;<br><br> Kiedy pozostajemy w głębokiej defensywie, każdy przejaw kontestacji panującego porządku wydaje się nieść nadzieję