w sposób następujący. Każdemu działaniu ze zbioru A przyporządkowany jest zbiór jego możliwych skutków. Nie wszystkich, oczywiście (bo jest ich nieskończona liczba), lecz tylko tych, które decydent wyróżnia jako ważne (dla niego) w sensie dodatnim lub ujemnym. Skutki te, czyli pewne zdarzenia, oceniane są przez decydenta jako bardziej lub mniej pożądane. Wyrazem owej oceny są przyporządkowane im liczby rzeczywiste, zwane użytecznościami. O pomiarze pożądalności zdarzeń (w kategoriach użyteczności) zakłada się zazwyczaj, iż ma on charakter skali interwałowej. Inaczej mówiąc, wolno sensownie stwierdzić te i tylko te relacje między użytecznościami, które są niezmiennicze ze względu na dodatnią transformację liniową0.<br> Ostatecznie więc problem