wyjaśnił pan Bazyli. - Ale za nic nie ręczę. W parę dni zapuszczę brodę i tyle mnie będzie Wiesia widziała. Biedne dziecko. Żal mi jej.<br>Wiesia zaśmiała się nerwowo. Nie wypadało mi pytać, jaki to prowadzi złotodajny interes.<br>- I zostawicie pokój? - zapytałem jeszcze.<br>- Zostawiamy go znajomemu pani Melanii. On nam wszystko pozałatwiał z nowym mieszkaniem - wyjaśniła Wiesia i mrugnęła do mnie.<br>- Bo my obydwoje niepracujący, czyli pasożyty - dodał pan Bazyli. - A dla takich nie ma miejsca w stolicy.<br>- Pan Paciuk wszystko może - uśmiechnęła się Wiesia i wskazała, rozbawiona, siwego mężczyznę, zajętego piciem wódki. Właśnie Melania nakładała mu na talerz co smaczniejsze kąski