tego deszczu, po którym wszystko się odradza bądź wyrasta na nowo.<br>- I co?<br>- Wielu małych Koloraków w ten sposób się poczęło. Mój dziadek był marliliowym chłopcem - powiedział z dumą mężczyzna. - Pradziadkowie wynieśli figurkę na pierwszy deszcz, a jak przyszli po nią rano, to już jej nie było. A niedługo potem prababka urodziła syna. I co ty na to? Ale tak, jak marlilia wędruje, tak on nie mógł sobie znaleźć miejsca w życiu. Jeśli masz ochotę, poczęstuję cię powidłami mojej roboty - zaproponował niespodziewanie.<br>- Chętnie - zaśmiałam się i spytałam prosząco: - Czy opowiesz mi coś jeszcze?<br>- Tak. Jestem Erwin. A ty?<br>- Jargołka.<br>Tak zaczęła