rozwijać - dla ciebie to dziwny zamiar... Ale nie bój się, póki ja żyję, biedaku, nie dam ci skisnąć w lenistwie. Ze &lt;orig&gt;słobodki&lt;/&gt; pod Saratowem wyrwałam i z tej dziury także wyprowadzę ciebie. <br>Adam zjeżył się. <br>- Z jakiej &lt;orig&gt;słobodki&lt;/&gt;? Dokąd chcesz znowu prowadzić? <br>- Nie udawaj, że nie wiesz! - wybuchnęła. - A któż pragnął, kiedy pierworodnemu synowi zaledwie puch pod nosem wyrastał, do emerytury wyjść i do popadii na &lt;orig&gt;słobodce&lt;/&gt; kupiwszy, lat jeszcze niestarych w gnuśności dożywać? Czy to ja może pragnęłam? <br>- Phi - bąknął Adam - domek popadii to była niezła okazja... Wszystkiego trzy tysiące rubli. A Władyś... Cóż Władyś! I tak do Berlina pojechał