W tym punkcie będzie nas szczególnie interesowała relacja c, z reprezentantami sfery praktyki społecznej, którzy oczekują od psychologii, że rozwiąże ona problemy efektywnego funkcjonowania tej sfery. Oczekuje się tedy od psychologa, że ten, wykorzystując swoje kompetencje naukowe, opracuje "receptę" na skuteczne działanie. Wystąpiłby zatem psycholog w roli służebnej względem sfery praktyki społecznej - tak jak to zresztą pokazuje schemat obiegu informacji między obiema sferami: sferą praktyki badawczej i sferą praktyki społecznej (por. rozdz. 2., rys. 2.1.). Chciałbym jednak wyraźnie zaznaczyć, że nie należy owej, tu metaforycznie ujętej, "służebności" pojmować zbyt dosłownie. Psycholog - i o tym będzie niżej mowa - nie powinien uczestniczyć