coraz bardziej. Na początku 1866 r. radykałom republikańskim udało się, z powodów czysto technicznych, usunąć ze składu Senatu jednego z senatorów, demokratę z New Jersey. Johnsonowi ubył w Senacie jeden zwolennik. Kiedy prezydent zastosował weto wobec rezolucji Kongresu stwierdzając, że żaden stan, który nie ratyfikuje XIV poprawki do konstytucji, dającej prawa wyborcze wszystkim obywatelom, nie będzie przyjęty do Unii - wywołało to oburzenie w Kongresie. Kongres obalił weto prezydenckie wymaganą większością 2/3 głosów. Radykalni republikanie poczuli się teraz silniejsi i postanowili mocniej zaatakować prezydenta. Senator Stevens oświadczył wprost, że "tak jak Kongres rozkazuje, prezydent musi słuchać". Senator Charles Sumner powiedział, że Kongres