znaczenie dla późniejszej demokratycznej opozycji i w znacznym stopniu zadecydowały o lewicowym obliczu ruchów dysydenckich lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych.<br>W październiku 1956 roku, po czerwcowych wystąpieniach robotników poznańskich (na temat polskich kryzysów zob. Karpiński 1982) zakończonych rozlewem krwi, do władzy powraca Władysław Gomułka, odsunięty w 1948 roku pod zarzutem "&lt;q&gt;odchylenia prawicowonacjonalistycznego&lt;/&gt;". Oznacza to koniec stalinizmu w Polsce. Półsuwerenność, półdemokracja i półpluralizm cechujące Polskę w latach 1944-1947 zostają przywrócone. Radzieccy doradcy musieli opuścić kraj, ograniczono omnipotencję i bezkarność UB, robotnicy zyskali wpływ na zarządzanie przedsiębiorstwami (Rady Robotnicze), Kościół odzyskał autonomię, zarzucono kolektywizację rolnictwa, &lt;hi rend="italic"&gt;quasi&lt;/&gt; opozycyjne ugrupowania są tolerowane, cenzura jest łagodniejsza