wieszano dzbanuszki na kołkach półek. Sprawni garncarze wyrabiali też kropielniczki, nieraz bogato rzeźbione, w których trzymano wodę święcona. Popisywano się formami "mistrzowskimi", świadczącymi o opanowaniu techniki, tworząc zarówno rzeźby sakralne, jak i garnki-rzeźby, uciesznie przedstawiające głowy Żydów, czasem zawieszone na ruchomym trzpieniu. O walorach garnków świadczył sposób ich wyrobu, precyzja kształtu, cienkość skorupy, malatura. Dawni mistrzowie umieli wytoczyć garnki tak pojemne, że budziły podziw patrzących. Oczywiście możliwość zrobienia takiego dzieła zależała też od gliny, która dysponowano. W naszych warunkach były to gliny o niskiej temperaturze wypalania sięgającej 900 &730;C. <br>W piecach garncarskich wypalano dwa rodzaje naczyń, przy normalnym ogrzewaniu z