polega na zmuszaniu go do regularnego pisania donosów na samego siebie, nie może nie sprawiać wrażenia instytucji dotkniętej dogłębną aberracją. Aberrację nie mniej dogłębną, niż ta, jaka cechuje fantastyczne biuro w Powiadomieniu, zmuszające swoich pracowników do nauki sztucznego języka, który z pewnością pomógłby im osiągnąć pełną sprawność w sztuce pisania precyzyjnych okólników, gdyby nie jeden drobiazg: język jest tak precyzyjny, że zupełnie nie da się go używać. Jedyna różnica pomiędzy dwoma modelami dramaturgicznymi Havla polega więc być może na tym, że w pierwszym wypadku widz powiada: "Tak, to naprawdę mogło się wydarzyć w Czechosłowacji pod rządami Husáka", podczas gdy w drugim