Tamten zwrócił się w jego stronę gwałtownie, <br>zaskoczony, a kiedy poznał Awaru, począł łapać <br>powietrze szeroko otwartymi ustami. Dłonią sięgnął <br>do rękojeści noża wystającej z torby, potem opuścił <br>ją bezwładnie. Jego ciemna twarz zszarzała i skurczyła <br>się.<br><br>"To jasne - myślał Awaru. - Był <br>przecież pewien, że wydał mnie na śmierć".<br><br>- Idź precz! - zawołał ochryple Wanyangeri. - Czego <br>chcesz ode mnie?<br><br>Podniósł znowu rękę do rękojeści noża <br>i trwał w pogotowiu nie wyjmując go jednak z torby.<br><br>- Czego chcesz? - powtórzył. Rozbieganymi oczami <br>badał ścianę krzaków, jakby chcąc się przekonać, <br>czy Awaru przychodzi sam. - Dlaczego porzuciłeś mnie <br>wtedy? Mieliśmy działać razem. Znikłeś nagle <br>bez słowa