Fizdejko kieruje się ociężale ku drzwiom. Za nim księstwo de La Tre'fouille, v. Plasewitz<br> i Glissander. Lampa gaśnie<br> FIZDEJKO<br> idąc<br>Krótkie spięcie. I to jeszcze nawet! O, jakże bać się będę dziś przy świecach!<br> Wychodzą. Der Zipfel stoi na tle płonącego pieca, który trochę przygasa<br> MISTRZ<br> grzmiącym głosem<br>A teraz precz ze sztucznymi tajemnicami! Janulko, staniesz się w moich psychofizycznych szponach medium urzeczywistnień najgłębszej żądzy przeżycia siebie w sposób najbardziej skondensowany. Ja pęknę chyba z rozkoszy! Ty sama nie przetrzymasz tego: przejdzie przez ciebie prąd psychiki mocnej jak stado słoni.<br> JANULKA<br>Tak, tylko przyniosę jeść moim potworom.<br><br>&lt;page nr=265&gt;<br><br> Wybiega<br> MISTRZ<br> odsłania przyłbicę